30 września 2012 roku w Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku otwarto wystawę „Stawisko w kulturze polskiej: ludzie, wydarzenia, dzieła”. Wśród wystawionych prac malarskich wybitnych artystów znajduje się również wczesna praca Antoniego Chodorowskiego „Ikona z Iwaszkiewiczem”.
Wystawa towarzyszy XIII Festiwalowi Muzyczne Konfrontacje „Stawisko w muzyce polskiej”.

 Stawisko w kulturze polskiej – zaproszenie (PDF)

*

Cytat z katalogu „Stawisko w kulturze polskiej” towarzyszącego wystawie (str. 21-23):
„Podobne konotacje ma znacznie późniejsza praca Antoniego Chodorowskiego, zaliczanego do czołówki polskich karykaturzystów i rysowników satyrycznych okresu powojennego. Kompozycja utrzymanego w jaskrawych barwach obrazu jest stylizowana na ortodoksyjną ikonę. W kowczegu, czyli polu środkowym, umieszczony został wizerunek Jarosława Iwaszkiewicza, w kwaterach bocznych zaś, nawiązujących do tradycyjnego obramienia ikony zwanego klejmem, postacie świętych. W dolnej partii obramienia artysta wypisał tytuły utworów prozatorskich i poetyckich Iwaszkiewicza, odwołując się dzięki temu do funkcji tradycyjnego klejma, streszczającego — w formie wizualnej — żywot świętego, któremu poświęcona jest ikona. W tym przypadku wymienione zasługi literackie Iwaszkiewicza uzasadniałyby umieszczenie jego wizerunku w kowczegu ikony. Chodorowski sportretował pisarza realistycznie, oddając nawet wiernie krój okularów noszonych przez niego w tym okresie. Napis „Jarosław” ponad głową to także jeden z elementów tradycyjnej ikony, pozwalający na zidentyfikowanie postaci, a jednocześnie uświęcający przedstawienie. Iwaszkiewicz przedstawiony został na tle górzystego pejzażu z samotnym drzewem i budowlą. Tuż za pisarzem widoczne jest także naczynie liturgiczne stojące na stole. Wszystkie elementy ukazane na drugim planie zostały zapożyczone ze słynnej ikony Andrieja Rublowa Trójca Święta i mimo że Chodorowski rozmieścił je inaczej, inspiracja jest czytelna. Zresztą naśladownictwo jest w przypadku ikon zjawiskiem naturalnym, zwłaszcza naśladownictwo Rublowa. Zatem, mimo że Ikonę z Iwaszkiewiczem traktować można jedynie jako wysublimowany żart, autor zadbał o jej wiarygodność, wpisując się w tradycję malarstwa ikon. Wybrana przez Chodorowskiego oryginalna forma portretu Iwaszkiewicza pełni podwójną funkcję: nawiązuje do ukraińskiego okresu życia Iwaszkiewicza, tak żywego w jego wspomnieniach, a jednocześnie jest błyskotliwym sposobem na uhonorowanie autora i jego twórczości. Ikona z Iwaszkiewiczem powstała około 1970 roku i najprawdopodobniej została pisarzowi podarowana przez arystę.”

Kliknij na zdjęciu aby obejrzeć je w powiększeniu…